Dit wordt een droef gedicht. Ik weet niet goed waarom ik dit geheim ophoest, maar sinds een maand of drie geloof ik meer en meer dat poëzie geen vorm van naastenliefde is. Eerder een ziekte die je met een handvol hopeloze idioten deelt, een uitgekookte klacht die anderen vooral verveelt… Lees verder
De in retrospectief wrange woorden van Joost Zwagerman in Roeshoofd Hemelt (p. 16) wie lijkt verstikking een prettig gevoel wie knoopt zelfs zijn schoenveter tot een strop wie kiest er voor de elektrische stoel wie loopt de zee in en duikt nooit meer op wie hunkert naar de aanstormende trein… Lees verder
Realistisch gedicht Wat niet Kan worden Opgelost Is geen Probleem Uit: Bril, M. (2011). Minder is meer. Amsterdam: Prometheus.
Beoordeling: Bomans toont zich met deze bundel Aforismen de taalkunstenaar zoals we hem kennen. Enkele mooie citaten: “Veel mensen danken hun goede geweten aan hun slechte geheugen.” “Gering over zichzelf spreken is de armzaligste vorm van hoogmoed.” “De kunst van te leven is thuis te zijn alsof men op reis is.” “De… Lees verder
Wat is het resultaat van het onderzoek van de houtworm naar de doodsoorzaak van de boom? De versplintering. En wat zijn commentaar? De verpulvering – want als de boom zichzelf te veel wordt en sterft, rest hem nog slechts de verwijdering, maar als het lankmoedige zich van óns afwendt en… Lees verder
“You have brains in your head. You have feet in your shoes. You can steer yourself any direction you choose. You’re on your own. And you know what you know. And YOU are the one who’ll decide where to go…” Dr. Seuss
Waar niet? “Wat poëzie, en waar heur woon is?” Alom; waar ’s Levens adem gaat. Zij is het schoone in al wat schoon is; In voorwerk, denkbeeld, woord en daad. Uit: Nicolaas Beets, Dicthwerken, p. 257
History doesn’t repeat itself, but it does rhyme. Citaat van Mark Twain
Een mooie omschrijving van (een deel van) mijn vak: Voor de literatuurhistoricus is het […] bovenal de kunst om recht te doen aan wat de teksten bindt én onderscheidt. Op de kruising daarvan bevindt zich immers het archimedische punt* van de literatuurgeschiedenis. Uit: Frits van Oostrom, Wereld in woorden, p. 49… Lees verder
Minister-president Balkenende sprak in 2006 over de Nederlandse VOC-mentaliteit. Hij kreeg op die opmerking ontzettend veel kritiek. Voltaire beschrijft in zijn Candide in 1759 al hoe de Nederlanders met hun ‘handelswaar’ omgingen: ‘Ja, mijnheer,’ zei de neger. ‘Dat is hier de gewoonte. Al wat wij aan kleren krijgen is twee keer… Lees verder
Simon Vinkenoogs proza leest bij vlagen als poëzie. Zo ook zijn eerste roman, Zolang te water. Hieronder een prachtig fragment. Wat wij terugvinden heeft geen naam geen vorm geen inhoud. Er zijn geen tegenstellingen meer noch in elkaar overvloeiende kleuren. Portretten zijn in hun lijsten opgelost, schilderijen verbleekten en landschappen waren… Lees verder
Een dwaas zal wijze woorden altijd dom vinden. Uit: Euripies, Bakchanten
Kakelen kan iedereen. Maar eieren leggen is wat anders. Uit: Bertus Aafjes, Een lampion voor een blinde
In het onderstaande citaat meende ik mezelf wel te herkennen. Wat heden niet gebeurt, is morgen niet gedaan, zorg dat geen dag verloren gaat: neem de gelegenheid te baat en smeed het ijzer als het heet is, rust niet voordat het werk gereed is, zo dwingt met zich tot resultaat…. Lees verder
Er is weinig veranderd in onderwijsland in de laatste 100 jaar, zo laat Theo Thijssen zien in De gelukkige klas: “Maar ik vind het toch een geluk dat ons onderwijs niet afhangt van zulke controle. Stle je voor dat we geen ándere reden hadden om met onze klassen te doen wát… Lees verder
Een uitspraak die in 1978 (met een knipoog) waarheid sprak, maar ook nu zeker nog zeggingskracht heeft (met dezelfde knipoog): […], die allebei professor zijn in iets geleerds, een bewering die vroeger een pleonasme was, maar tegenwoordig verdedigbaar is. Uit: Jan Terlouw, “De derde kamer”
“D66 kleurt niet buiten de lijntjes, maar wil de lijntjes duurzaam verleggen. Wij zijn als dat kind dat een kleurplaat omdraait en zijn eigen tekening maakt. Buiten de lijntjes kleuren verandert de lijntjes niet.” Ingrid van Engelshoven, Toespraak partijcongres 21 april 2012
“Nu werd het stil in huis; het theewater alleen zong zijn eentonig lied, waarvan de gangklok de maat aangaf, bij tusschenpoozen kraakten de meubels. Het was een stilte, die geen schel kwam verstoren, geen gedempt straatrumoer onopgemerkt blijven deed, maar die tevens iets angstwekkends had, als ware zij de stilte der… Lees verder
‘Ik ben niet ongelukkig’, zei ik. ‘Ik ben gewoon niet gelukkig. Dat is heel anders.’ Uit: Ted van Lieshout, “Gebr.”, p. 104