Thea Beckman, “Geef me de ruimte!”

Beoordeling:  Ik heb de laatste twee jaar al veel van Thea Beckman herlezen, maar ik ben nog niet zo enthousiast geweest over een boek als over Geef me de ruimte! Ik vond ook vroeger deze trilogie over de Honderdjarige Oorlog al het beste werk van Beckman en dat vind ik dus nog… Lees verder

Carry Slee, Moederkruid

Beoordeling:  Over Carry Slees kinderboeken ben ik nog nooit enthousiast geweest. Over Moederkruid ben ik echter wel enthousiast. Hoewel de opzet van dit boek niet bijster origineel is (zie bijvoorbeeld Kinderjaren van Jona Oberski of de film The boy in the striped pyjama’s) met een kind dat vanuit zijn perspectief onbegrijpelijk volwassenengedrag beschrijft,… Lees verder

Marcellus Emants, “Fanny”

Beoordeling:  Marcellus Emants is bekend geworden met één van de bijzonderste openingszinnen uit de Nederlandse literatuur: “Mijn vrouw is dood en al begraven.” Hij was een typische naturalist en ook in zijn novelle Fanny is dat duidelijk te zien. Fanny is een typische vrouw uit het fin-de-siècle: fragiel, ziekelijk, emotioneel instabiel…. Lees verder

Menno Wigman, ’s Zomers stinken alle steden

Beoordeling:  Al eerder besprak ik bundels van Menno Wigman. Daaruit werd al duidelijk dat ik Menno Wigman hoog heb zitten. Niet elk gedicht van Wigman, ook in de bundel ’s Zomers stinken alle steden, spreekt mij direct aan, maar ook dit is een heerlijke bundel om regelmatig op je nachtkastje… Lees verder

Salmon Rushdie, De duivelsverzen

Beoordeling:  Zolang als Jessie en ik samenwonen staat De duivelsverzen in onze boekenkast (hij kwam namelijk bij Jessie vandaan). En al net zolang wilde ik dit boek een keer gaan lezen. Nou heb ik niet zulke heel goede ervaringen met Salmon Rushdie, dus ik was wat huiverig, maar vol goede moed… Lees verder

Ted van Lieshout, Mijn meneer

De kaft van het boek Mijn meneer waarop een verkeersbord staat waarbij een grote figuur een kleine figuur aan de hand houdt. In plaats van blauw is de achtergrond van het bord rood.

Beoordeling:  Mijn meneer is een heel bijzonder boek. Ted van Lieshout heeft hierin zijn ervaringen met een pedoseksuele meneer. En zonder dat ‘zijn meneer’ als vies monster wordt neergezet, eerder het tegenovergestelde, beschrijft hij hoe de vriendschap tussen Ted en meneer Timmermans zich ontwikkelt. Ted van Lieshout bezit het talent om… Lees verder

Maarten ’t Hart, De ortolaan (boekenweekgeschenk 1984)

Beoordeling: Het boekenweekgeschenk De ortolaan van Maarten ’t Hart is niet het beste boek dat ik ooit van hem las. Het vertoont veel overeenkomsten met Een vlucht regenwulpen zijn opvallend, maar dat maakt direct dat je eigenlijk al weet hoe het verhaal in elkaar zit en wat de kern, het thema en… Lees verder

Pauline Slot, Blauwbaard

Beoordeling:  Enkele jaren geleden las ik van Pauline Slot het boek Zuiderkruis en ik was daar destijds best enthousiast over. Meerdere mensen waren dat, want het boek werd ruim 50.000 keer verkocht. Het jammere van Blauwbaard, ten opzichte van het debuut van Slot, is dat de spanning tussen de twee hoofdpersonen en… Lees verder