De verhaaltjes over de familie Kneupma zijn grappig, erg melig, maar toch grappig. Het boekje kent eigenlijk twee problemen. Zoals ook bij bundels columns kan overdaad schaden als je er te veel achter elkaar leest. Daarnaast zijn het eigenlijk té flauwe verhaaltjes om tot de hogere literatuur te kunnen behoren. Toch toont hier zich het talent van Remco Campert. Hij maakt het tot een leuk boek in plaats van een flauw derderangsboek.
Remco Campert, De familie Kneupma
Getagd boekbespreking, De familie Kneupma, recensie, Remco Campert, verhalenbundel, vier sterren. Bladwijzer de permalink.
Ik vind deze columns ver beneden het niveau voor Campert, Hij maakt te gemakkelijk gebruik van de lelijkste vooroordelen van stedelingen t.a.v boeren en dorpelingen. Niet alleen de Randstad is vertegenwoordigd in de Kamer, maar ook het Randland. Stel dat iemand in 2022 een vergelijkbare column zou schrijven over een islamitisch kamerlid en dat hij/zij daarbij op de zelfde manier een dorp in Marokko of een stadswijk in Den Haag ten tonele zou voeren en daar vergelijkbare vooroordelen of stereotypen bij zou noemen. Hoe zouden we dat vandaag de dag beoordelen?
Wat vindt iedereen dat geleuter over de familie Kneupma toch leuk! Als het gaat over het gebied buiten de Randstad is politieke correctheid kennelijk niet nodig!