Beoordeling: 
Ik heb al eerder werk van Dan Brown beoordeeld. De Da Vinci code las ik in 2008, de film ervan zag ik een jaar later en ook Angels and demons (naar Het Bernini Mysterie) heb ik gezien. Op vakantie vorige maand heb ik Het verloren symbool meegenomen.
Het jammere is dat Dan Brown in de boeken rondom Robert Langdon elke keer met dezelfde structuur werkt. Je weet vooraf al hoe het boek zal gaan verlopen en dat maakt het boek minder spannend. Inhoudelijk boeit het boek wel en wil je toch graag weten hoe het afloopt. Toch sprak het onderwerp van de vrijmetselaars mij minder aan dan Da Vinci of Bernini, ondanks het feit dat de visie die als uitkomst van het boek wordt gepresenteerd, volledig bij mijn religieuze visie aansluit.
Wat verder stoort in het boek is de houterige taal. Dat kan door de vertaling komen, maar dialogen lopen over het algemeen veel stroever, dan de meer college-achtige stukken. Bovendien is de hoofdstukindeling erg onlogisch: soms erg lang, dan weer erg kort en soms gaat een nieuw hoofdstuk op exact hetzelfde moment verder waar het vorige stopte; waarom dan een nieuw hoofdstuk?
Het was mijn twee boek van Dan Brown, maar het wordt wel mijn laatste, anders zakt het cijfer langzaam verder.
Ik zou toch “Inferno”, die recent verscheen, ook nog even ter hand nemen.
Het blijft lectuur allemaal, maar wel perfect voor vakanties:)