Beoordeling: 
In deze eerste James Bond met Roger Moore ga ik alleerst even bij deze man stilstaan. Ik ben altijd een zeer groot fan geweest van Moore als Bond, zo ook in deze eerste film met hem in de hoofdrol: Live and let die. De gereserveerheid, de droge humor, de typische ‘Britishness’, het is allemaal dat waar ik ook op mijn 11e al op viel.
Bovendien is Live and let die een mooie nieuwe doorstart in de reeks Bond-films. Waar de laatste film met Sean Connerey een dipje betrof is dit weer een erg leuke film. Dat begint al met het zeer sterke openingsnummer van Paul McCartney. Daarnaast lopen er in weer slechterikken rond in deze film met een ijzersterk karakter. De locaties en soms absurde zaken die daar voorvallen, zoals de begrafenismars die tot tweemaal toe voorbij komt, zijn mooi en gevarieerd.
Wat valt er dan tegen aan de film, want het bovenstaande lijkt naar een vijfsterrenfilm te leiden? De ontzettend lange achtervolgingen. Blijkbaar was dat in de jaren ’60 en ’70 mode want ook in Thunderball en On her majesty’s secret service had ik hier al moeite mee. Als ik langdurige achtervolgingen wil zien, ga ik wel naar de Tour de France of een marathon kijken. Maar die vier sterren is Live and let die meer dan waard.
