Beoordeling: 
Soms wil je een kinderboek graag lezen, na een recensie in de Lemniscaatkrant bijvooreeld. De Melkweg van Bart Moeyaert is zo’n boek. En ik moet zeggen, ik ben enthousiast over dit boek. Hoewel ik van oorsprong meer een Lemniscaat-lezer dan een Querido-lezer ben, kan ook dit type kinderboek mij steeds meer bekoren.
Wat is het grote onderscheid tussen Querido en Lemniscaat hoor ik u vragen? In essentie zit hem dat in de focus op inhoud of vorm. Lemniscaat-boeken hebben de focus meer op de inhoud, het verhaal liggen, waar de Querido-boeken wat meer nadruk leggen op de vorm. Moeyaert past wat dat betreft prachtig in de traditie van Querido.
In De Melkweg maken we kennis met drie kinderen die een lome verveelde zomer doorkomen met het observeren van wat er in de Melkweg gebeurt (een straatnaam die tevens een prachtige metafoor vormt voor de eenzaamheid van de mens in het oneindige heelal). Langzaam verglijdt, bijna zoals een lawine begint, alles om Oskar heen van hem weg. Heel langzaam begint die beweging, maar eenmaal ingezet is er geen houden meer aan.
De angsten van Oskar, de gevoelens van een jong kind, zijn zeer realistisch weergegeven. Dat heeft Moeyaert in prachtig poëtisch proza gedaan. Het boek kent wel een zekere traagheid die het als kinderboek niet voor ieder kind even geschikt maakt, maar de taal, de getalenteerde pen van Moeyaert en de sfeer die ook zeer goed in de kaft is gevangen, maken het wel tot een prachtig boek!
