Beoordeling: 
“Het is een musical met veel gesproken tekst en een paar liedjes”, zo beloofde Jessie mij. Hoe anders bleek het geval. Deze nagenoeg volledig gezongen musical is niet mijn soort film. Het feit dat alles gezongen is (waardoor je nooit in het verhaal komt) en de acteurs de vierde wand volledig negeren op bepaalde momenten (hetzelfde effect).
De kern van een goede film of een goed boek moet voor mij het verhaal zijn; de boodschap van de schrijver. Wat wil hij of zij overbrengen op de kijker of lezer. Het is per slot van rekening een vorm van communicatie, waarin vorm én inhoud een rol spelen. Bij een musical als deze overschaduwt de vorm (zang, dans) de inhoud zo sterk, dat deze verloren dreigt te gaan en dat vind ik jammer.
Hoewel ik het niks vind en het (overduidelijk) mijn genre niet is, is het binnen zijn genre wel een heel goede film. De acteurs spelen fantastisch, de muziek is opzwepend of juist meeslepend, de locaties zijn mooi en goedgekozen en sfeer die wordt neergezet is heel sterk. Toch ontbreekt, zeker in het begin, een zekere inhoudelijk urgentie om verder te willen kijken. Het liefdesverhaal en de opkomst van Evita van dorpsmeisje tot stadse vrouw is niet zo boeiend en de latere politieke ontwikkelingen (en de kritiek daarop) volgen pas in het tweede deel van de film.
Een film waarvan ik vind dat ik hem wel gezien moet hebben, maar nog een keer kijken? Nee, dat niet.
