Na de evangelisten Mattheus en Marcus in de vorige bijdrage bespreek ik deze keer de evangelisten Lucas en Johannes.
Lucas
Het boek Lucas vertoont eveneens veel overlap met Marcus en Mattheus, maar volledig nieuw zijn de berichten over de jeugd van Jezus. Vraag is echter, maar dat geldt uiteraard voor alle evangeliën, hoe betrouwbaar deze informatie is. Ook zijn diverse details vaak anders dan in het evangelie van Mattheus of Marcus. De schrijfstijl is minder concreet, filosofischer dan bij de vorige twee en het taalgebruik is erg bloemrijk. Bovendien spreekt Lucas opvallend vaak over de ‘verdorven generatie’ waar Jezus zijn boodschap aan verkondigd. Ook dat is geen nieuwe uitspraak, hij komt vaker voor in het Oude Testament.
Johannes
Voordat ik aan het Evangelie van Johannes begon, had ik gelezen dat deze afwijkt van de andere drie. Dat heb ik ook duidelijk ervaren. Johannes spreekt meer in raadselen, metaforen en is duidelijk de meest filosofische van de vier evangelisten. Ook komt Jezus wat meer naar voren als iemand die boven de mensen staat, wat goddelijker, je zou ook kunnen zeggen: wat hooghartiger. Bovendien wijken rondom het paasverhaal veel details af van wat in de andere drie evangeliën te lezen is.
Het is jammer dat er bij het samenstellen van de bijbel niet voor gekozen is meer ‘afwijkende’ boeken toe te voegen, zoals Johannes al licht afwijkt van de andere drie. Er is duidelijk voor gekozen het leven van Jezus in één logische lijn te brengen. Dat is logisch, omdat discussie leidt tot een geringere eenheid binnen de geloofsgemeenschap, maar het is ook een verarming. Tegengestelde verhalen als die van Thomas of Judas maken het Nieuwe Testament veel spannender en interessanter.
