Bijbel (12)

Vanaf dit deel in mijn reeks Bijbel-berichten lees ik in het Nieuwe Testament, uiteraard te beginnen met de boeken van de vier Evangelisten. In deze bijdrage de eerste twee: Mattheus en Marcus.

Vooraf echter een algemene opmerking. Door de katholieke wijze van bijbellezen weet je eigenlijk niet goed wie wat geschreven heeft. Veel overlapt uiteraard, maar de eenheid van één van de schrijvers gaat verloren en na het lezen van Mattheus en Marcus kan ik niet aangeven welke verhalen nog ontbreken en pas in Johannes of Lucas worden vermeld.

Mattheus
Het opvallendste aan dit deel van de Bijbel is dat de evangeliën veel herkenning oproepen. Zowel van het voorlezen in de kerk vroeger als uit mijn kinderbijbel. Bovendien zijn de evangeliën over het algemeen veel leesbaarder dan de teksten van het Oude Testament. In de eerste lessen van Jezus worden de teugels weer strakker aangetrokken. Opnieuw (zoals al vaker het geval was) blijkt het volk van God zich niet te gedragen zoals dat hoort en moeten de normen en waarden van God worden verspreid.

Een aantal opvallende zaken in Mattheus (maar zoals zal blijken ook in enkele andere evangeliën) is de opmerking dat wie niet met mij is, tegen mij is. Deze later veel aangehaalde drogreden ontleend zijn kracht dus blijkbaar aan het feit dat het de woorden van Jezus zijn.
Daarnaast viel mij de opmerking dat Jezus broers en zussen genoemd worden erg op. Hoewel dit in christelijke kring als algemeenheid (andere leden van de gemeenschap) wordt uitgelegd, lijkt de Bijbel dus zelf te suggereren dat Jezus geen enig kind was en Maria geen maagd. Bovendien ontdekte ik dat diverse zaken die in de katholieke traditie waarin ik ben opgegroeid helemaal niet in de Bijbel staan, zoals enkele staties uit de kruisweg.

Een bijzonder kenmerk van Mattheus is het grote aantal spreekwoorden dat in de Nederlandse taal overgenomen is. Meer dan bijvoorbeeld Marcus heeft Mattheus invloed op onze taal gehad.

Marcus
Marcus heeft uiteraard veel overeenkomsten met Mattheus, maar de tekst is talig veel minder rijk. De schrijver hanteert een veel beknoptere en zakelijkere stijl. Zo bevat de tekst geen spreekwoorden.
Een andere opvallendheid is dat Jezus’ karakter wat feller lijkt.