Beoordeling: 
Fransje Hermans, de verteller van het verhaal, is na een ongeluk invalide geraakt en heeft voorgoed zijn spraakvermogen verloren. Hij is de zelfbenoemde chroniqueur van het dorp Lomark. Zijn fascinatie voor de nieuweling Joe Speedboot is grenzeloos: Joe Speedboot, de jongen die zijn eigen naam gekozen heeft en op zijn vijftiende al bommenlegger, vliegtuigbouwer en bewegingsfilosoof is. Nauwgezet observeert Fransje hoe nog een nieuwkomer de natuurlijke orde van het dorp komt verstoren: Joe?s stiefvader Papa Afrika, een zachtaardige Nubiër met gazellenogen die een kleine scheepswerf begint op de oever van de Rijn. Dan verschijnt de geheimzinnige Picolien Jane, een beeldschone Zuid-Afrikaanse, aan wie Fransje zijn kronieken opdraagt en voor wie levenslange vriendschappen op het spel worden gezet. In haar komen alle verhalen samen, met noodlottige gevolgen.*
Joe Speedboot is een ontzettend goede roman, al is het niet de beste roman ooit geschreven in de Nederlandse literatuur zoals Kluun beweert (maar ja, dat zegt dus Kluun…). Wel verheug ik me na het lezen erg op het tweede boek van Wieringa: Centurion. Toen ik net begon met lezen, kreeg ik het idee dat het verhaal zich in een Belgisch dorp afspeelde, maar langzaamaan verschoof het verhaal zich toch naar Nederland, zoals de bedoeling was. Het boek is mooi gecompnoeerd: het heeft een goed verhaal, een mooie onderliggende symboliek, de structuur zit helder en goed in elkaar en het taalgebruik is fris, zonder overdreven modern te doen. Ook weet Wieringa op een genuanceerde manier verwijzingen naar de Bijbel (het messias-motief, maar ook andere) en mooie observaties van menselijk gedrag in het boek te verweven. Een prachtboek dat ik met plezier heb gelezen.
*Bron: Bol.com
