Beoordeling: 
In de vakantie heb ik twee bundels van Tjitske Jansen meegenomen. Haar debuutbundel Het moest maar eens gaan sneeuwen besprak ik vorige week en vandaag bespreek ik haar nieuwste (2007) bundel Koerikoeloem. Haar stijl blijft gelijksoortig: eenvoudig taalgebruik die toch iets heel bijzonders uitdrukt, een lichte humor en toch het bieden van meer dan een grap. Daar komt bij dat Jansen in deze bundel elke strofe, elk gedicht begint met dezelfde zinsnede. Dat is een uitdaging, maar zij weet ervoor te zorgen dat haar bundel nergens aan kracht verliest. Ook ontstaan er door de samenstelling van de strofes allerlei relaties tussen de beschreven situaties. Het is een mooie bundel en ik ben definitief fan!
