Beoordeling: 
Jimmy de Ruiter doet één ding het liefst en dat is voetballen. Tegen elke bal die hij ziet, moet hij een trap geven en het spreekt vanzelf dat de bal dan soms een andere kant opgaat dan de bedoeling was! In de buurt waar Jimmy en zijn vriend Ben wonen, wordt heel wat gevoetbald en natuurlijk ook op school.*
Men zegt wel eens dat je nooit je lievelingsboek uit je jeugd moet herlezen. Dat heb ik dan toch gedaan, maar zonder spijt. Wel vraag ik me sterk af waarom dit mijn lievelingsboek was. Ik zat niet op voetbal, ik hield niet van sporten en kan me ook niet voorstellen dat ik me erg kon identificeren met de hoofdpersoon. Maar goed, toen ik een jaar of 10 was, vond ik in dit boek blijkbaar iets dat me ontzettend aansprak.
Maar nu de grote vraag: wat vond ik herlezend van het boek. Eigenlijk hetzelfde als wat ik er vroeger van vond. Het boek is leuk geschreven, is grappig en is goed behapbaar voor een jeugdige lezer door de korte elementen waaruit het verhaal bestaat. Alleen het schaatsavontuur vond ik vroeger en vind ik nog steeds niet goed in het verhaal passen. Het is triviale literatuur tot en met, maar iedere grote lezer begint in het triviale. Zelfs Kees Fens’ favoriete jeugdboek was zeer triviaal, dus het komt meestal wel goed en misschien met mij ook wel.
*Bron: flaptekst Jimmy wint een voetbal
