Happy feet (regie: George Miller)

Beoordeling:

Keizerspinguïns zijn geboren zangers. Allemaal, behalve de jonge Mumble, die een geboren danser is… een tapdanser wel te verstaan. Door zijn afwijkende talent wordt Mumble uiteindelijk uit de kolonie verstoten, en gedwongen de grote, koude wereld in te trekken. Samen met de Amigos en de wijze geelkuifpinguïn Lovelace begint Mumble aan een spannende reis en bewijst hij dat je, zolang je in jezelf gelooft, de wereld kunt veranderen!*

Happy feet heb ik inmiddels drie keer gezien en helaas wordt de film elke keer minder leuk. De eerste keer vond ik de graphics, muziek en personages geweldig, het eerste deel van het verhaal ook en stoorde ik me enkel aan het milieuverhaal dat er voor mijn gevoel aan vastgeplakt zat. De tweede keer vond ik het verhaal langzaam aan kracht inboeten en nu stoor ik me aan het erg dunne verhaal dat is gebruikt om deze film rondom te ontwerpen. Het oogt allemaal nogal bij elkaar gezocht: leuke muziek, schattige figuurtjes twee moralen (‘je mag zijn wie je bent’ en ‘wees goed voor het milieu’). Ik moet deze film dus maar niet meer kijken, dan blijft hij in elk geval op drie sterren staan…

*Bron: dvd-hoes Happy Feet