Dit artikel verschijnt in het kader van de Guus Kuijerweek op www.wimpelgrim.nl van 20 t/m 25 september 
Beoordeling: 
Madelief krijgt nieuwe vriendjes en daardoor ook vijanden. Ze wordt zelfs zoiets als een spionne. Voor Tom en en zijn jongens en tegen de groep van Gekke Eddie. Want er is iets met die Tom. Of liever, er is iets met Madelief. Iedere keer als ze Tom ziet krijgt ze zo’n raar gevoel van binnen. En tot overmaat van ramp een rooie kop. Ze raakt ervan in de war, het lijkt wel of haar hoofd vol macaroni zit. Piep, die voor Gekke Eddie spioneert, overkomt iets heel naars. Daar worden de twee groepen zo gloeiend kwaad over, dat ze de strijdbijl begraven en stevige maatregelen nemen. Het is natuurlijk weer Madelief die daarbij door de politie wordt gesnapt. Als dat maar goed afloopt…* Na vier erg leuke boeken over Madelief viel dit boek me nogal tegen. Het verhaal is niet echt origineel en mist de diepgang van Krassen in het tafelblad en de herkenbaarheid van Op je kop in de prullenbak. Bovendien liggen de antwoorden op de open plekken, die ervoor moeten zorgen dat je verder wilt lezen, wel erg voor de hand, waardoor dit boek wat te eenvoudig is voor de ietsje oudere lezer (ongeveer 12) waarop dit boek mikt. Jammer… *Bron: Boekmeter.nl
