Beoordeling: 
Pijpelijntjes is een oud boek, maar is na 120 jaar nog steeds heel erg leesbaar. Het boek geeft een mooi tijdsbeeld en bevat een mooi verhaal. Het bijzondere is natuurlijk dat het een van de eerste romans in de Nederlandse literatuurgeschiedenis is, die een homoseksuele relatie beschrijft. Dat gebeurt echter zonder die relatie excentriek te maken: het zijn twee gewone jongens die gewoon van elkaar houden. De omgeving problematiseert de situatie.
Verder valt in het taalgebruik op dat De Haan gebruik maakt van veel originele samengestelde bijvoeglijke naamwoorden, zoals in het volgende fragment:
Grijze tinteling lichtoverschaduwde m’n oogen, die ‘k sloot en zacht prikkelwarm deinde ik weg in scherpe tinkeling van praatgeluiden. Maar Anna schrok me op… koffie, een taartje.
‘Ja, zet maar neer… daar op ’t richeltje.’ Eetstil was ’t nu, allemaal tegelijk mummelsmulden ze knusjes van de taartjes met behaaglijke hapjes, huisjuffrouw lepellipte room met haar lepeltje.
Prettig kalme stemming van feestenij overdonsde in de kamer, goedwillig in de gebogen hoofden.
Een mooi en interessant en leesbaar boek, dat misschien niet voor elke lezer 100% geschikt zal zijn.
