Beoordeling:
Soms is poëzie geen fijne poëzie. Het past niet bij je, het is niet jouw stijl of je kunt er weinig mee. Dat heb ik sowieso al bij een deel van de Vijftigers, zoals een Gerrit Kouwenaar en soms bij het werk van Lucebert. Terwijl ik Vinkenoog en Campert wel kan waarderen. Persoon/Onpersoon van Polet bevindt zich onderaan mijn lijstje met favoriete Vijftigers. Het is te experimenteel, ik kan er te weinig mee en de dwarsdoorsnede van zijn werk die ik met Persoon/Onpersoon heb gekregen is voor mij voldoende geweest om hem verder links te laten liggen.
