Beoordeling: 
Ik heb in het verleden genoten van veel boeken van Thea Beckman, zowel toen ik een jaar of 13 was als later in mijn leven bij herlezing. Maar bij de trilogie over Thule voelde ik tot nu toe altijd wat reserve om die te gaan herlezen, al herinnerde ik mij wel dat ik ze allemaal gelezen had.
En die reserves die begrijp ik na het lezen van Kinderen van moeder aarde. Allereerst komt het verhaal erg langzaam op gang. Beckman gebruikt meerdere hoofdstukken om het eiland Thule te schetsen, maar in die hoofdstukken gebeurt er (vooral gezien de jongere doelgroep) niet zo veel. Bovendien is het voor een oudere lezer een te stereotiepe wereld die geschetst wordt. Alles is ongeveer omgekeerd aan onze wereld, maar daardoor is de schets na hoofdstuk 1 ook wel verder in te vullen.
Wat verder stoort is het feit dat het feminisme en de visie van de Club van Rome er zo dik en overdreven bovenop ligt. Het beeld van ‘dé man’ en ‘dé vrouw’ is zo genderbevestigend dat een feminist er eigenlijk buikpijn van zou moeten krijgen. En de oplossing voor de milieuproblematiek doet wel erg Amish-achtig aan.
En toch, toen het verhaal van Kinderen van moeder aarde eenmaal op stoom kwam, was het best een interessant en leuk boek en heb ik (met name de laatste helft) snel en met plezier gelezen. Niet zoveel plezier dat ik deel twee en drie ook ga lezen, maar wel met zoveel plezier dat het boek de 1 a 2 sterren die ik aanvankelijk wilde geven.
