Volgens het nawoord bij mijn uitgave van Nieuwjaarsmorgen is dit een gedicht om meerdere keren te herlezen om alle laagjes en bijzonderheden eruit te halen. Ik ga dat niet doen: ik ga het zelfs niet een keer helemaal lezen. Wat een filosofisch geneuzel, moeilijk vormgegeven denkkronkels zonder al te veel stilistische schoonheden.
Albert Verwey, Nieuwjaarsmorgen
Getagd Albert Verwey, boekbespreking, dichtbundel, één ster, Nieuwjaarsmorgen, recensie. Bladwijzer de permalink.