Beoordeling: 
Nadat ik jaren geleden de surrealistische schrijver Belcampo ontdekte, terwijl ik alleen De komst van Joachim Stiller als surrealistisch werk kende, is de herontdekking van Biesheuvel een volgende binnen deze stroming. Tijdens mijn studie schreef ik tijdens een collegereeks over waanzin en melancholie in de literatuur mee aan een artikel voor Parmentier. Daarbij onderzocht ik zelf Jan Hanlo, een studiegenoot hield zich met Biesheuvel bezig.
Biesheuvels De weg naar het licht bevat veel mooie verhalen, realistisch beschreven en regelmatig ook realistisch van inhoud, maar vaak zit er een rare twist in de verhalen. Niet alle verhalen spreken mij voor 100% aan, maar er zit ontzettend veel moois tussen.
