Na het boek Alleen maar nette mensen moest ik de film natuurlijk ook zien. Want hoe vang je een boek in een film? En hoe vang je vervolgens dít boek in een film? Dat is Lodewijk Crijns behoorlijk gelukt. Het dilemma van de hoofdpersoon is in de film wel geweld aangedaan, maar de sfeer uit het boek en het thema van de cultuurbotsing is zonder scrupules in beeld gebracht. Daarmee is Alleen maar nette mensen een vermakelijke film die voor zowel mensen die het boek kennen als mensen zonder voorkennis aangenaam is om te kijken.
Het lijkt er soms wel op dat platheid en het in beeld brengen van zoveel mogelijk blote huid doel op zich geworden is. Dat is voor de verkoop van bioscoopkaartjes erg stimulerend, maar het is de vraag of de film daar beter van wordt.