Het geheim van Eberwein is een mooie aanvulling op De kleine blonde dood. Het is mooi te zien dat Büch na het succes van dat laatste boek, een boek schreef waarin hij het beeld dat van zijn vader ontstaat heeft willen verzachten. De relatie tussen Boudewijn en zijn vader bestaat niet langer alleen uit geweld en gescheld, maar ook uit een zekere mate van liefde.
Het boek is wel een stuk minder spannend dan zijn voorganger. Er lijkt een minder grote druk achter het verhaal te zitten: De kleine blonde dood móést verteld worden, Het geheim van Eberwein lijkt die noodzaak minder te hebben. Het verhaal kabbelt wat meer.
Het leest wel als een trein, terwijl er behoorlijk wat lijntjes door het boek lopen. Het verhaal schuift soepel heen en weer tussen de verschillende associaties van Boudewijn, soepeler dan in De kleine blonde dood, maar daarmee wordt het boek ook meer een tussendoortje dan een boek dat je bij de keel grijpt. Maar wel een erg goed tussendoortje.