Beoordeling: 
Het verhaal van Merlijn de tovenaar en de kleine koning Arthur is één van die Disney-klassiekers die je in je jeugd gezien hebt en die bij herkijken vooral herkenning oproept. Wat mij bij het herkijken echter wel opvalt is dat The sword in the stone eigenlijk maar heel weinig verhaal heeft. Het is vooral een aaneenschakeling van humoristische sketches, liedjes en tovenarij.
Andere Disney-klassiekers als The lion king, Brother bear of Beauty and the beast hebben een veel uitgebreidere verhaallijn. Dat heeft deels met de tijd te maken: The sword in the stone is uit 1963, een heel andere tijd wat betreft films maken. Aan de andere kant heeft dat ook met een persoonlijke voorkeur te maken: ik houd van verhalen.
Het is een mooi gemaakte film, maar niet helemaal mijn favoriete Disney.
Misschien een idee om het boek waar het verhaal op gebaseerd is eens te lezen?
http://nl.wikipedia.org/wiki/The_Once_and_Future_King
‘Dat heeft met de tijd te maken’ is een nonsensikaal argument. Hoezo is 1963 ‘een heel andere tijd wat betreft films maken’ als het gaat om de verhaallijn? Anders dan blijkbaar de jaren negentig, toen The Lion King en de Beauty and The Beast het licht zagen?
Voorafgaand aan ‘The Sword in The Stone’ bracht Disney o.a. Doornroosje uit, Assepoester, en daarvoor Snowhite, Pinocchio, Bambi, Dombo, Alice in Wonderland, Lady & The Tramp, Peter Pan en 101 Dalmatians.
Direct na ‘The Sword’ kwamen Mary Poppins, The Jungle Book, The Aristocats en Robin Hood (alle van dezelfde regisserur als ‘The Sword’, trouwens)
Al deze films voor en na ‘The Sword in The Stone’ hebben een uitgebreide verhaallijn. Uitgebreider dan, bijvoorbeeld, ‘Brother Bear’ of ‘The Beauty and The Beast’: meer tijdlagen, meer plaatsen, meer karakters, meer subplots.
Ja, ‘The Sword in The Stone’ is een ongewone Disney. Er is één plot device, de film beslaat maar één hoofdstuk uit het boek waaraan hij is ontleend, het aantal karakters is klein, de voor de film zo belangrijke heks Madam Mikmak ontbreekt in het boek, en het einde van de film komt nogal onverwacht, met de Wart (Arthur) kersvers op de troon.
Maar de ongewoonheid van ‘The Sword’ ophangen aan ‘de tijd’ is echt onzin. Het is een ongewone film naar een ongewoon (goed) boek. Dat inderdaad lezing verdient, zoals hierboven ook Jeroen Steenbeeke bepleit.