Never say never again, de apocriefe Bond, de échte laatste met Sean Connery, maar het is duidelijk geen echte Bond. Doordat er auteursrecht zit op bepaalde zaken uit de originele films is er erg veel anders: de traditionele opening door de pistoolloop bijvoorbeeld of bepaalde namen en rollen.
Maar als je dan een tegen-Bond wilt maken, maak dan alsjeblieft een goede film. Deze is nog slechter dan Quantum of Solace. Rondom Sean Connerey, die goed blijft spelen, staan allemaal slechte acteurs. Ook is de kwaliteit van opnames, locaties en techniek minder hoog dan bij vergelijkbare films uit die tijd.
Wel hebben de makers van Never say Never again de Bond-humor goed te pakken, maar ze neigen bij vlagen ook wel naar een soort parodie op het Bond-genre. Het is natuurlijk geen Austin Powers, maar maakt wel dat je je soms ergert aan de film. De grootste ergernis is echter de muziek: wat is die ver-schrik-ke-lijk slecht!
Een mislukt experiment dat (gelukkig) geen navolging gevonden heeft.