Ik herinner mij nog goed dat ik GoldenEye in 1995 voor het eerst zag. Ik was nog geen 12 jaar en ging in mijn eentje naar de toenmalige bioscoop in Borne. De film maakte destijds een verpletterende indruk op mij. Vooral mijn schrik op het moment dat het lichaam van de Canadese luchtmachtkapitein uit de kast valt, kan ik me nog levendig herinneren.
Toch merk ik bij het herkijken van de film dat ik toch veel ben vergeten van het verhaal. Het verhaal dat goed in elkaar zit, enige historische lading heeft (het zijn weer de Russen), maar wel in een modern jasje is gestoken. Ook technisch heeft de film weer een sprong gemaakt sinds de vorige Bond evenals de special effects. Wat dat betreft de sfeer en combinatie van nieuw en traditioneel doet de film me ook wel aan Skyfall denken, terwijl het toch een heel andere film is.
Ik vind het wel grappig te zien dat deze film, die ik tot de eerste van ‘mijn tijd’ reken, toch ook al weer sterk verouderd is in o.a. beeldkwaliteit. De film is dan ook 18 jaar oud. Maar het blijft wel een van de toppers in de Bond-traditie.