In een periode waarin er veel maatschappelijke veranderingen plaatsvonden, laat dit boekenweekgeschenk zien dat in de boekenbranche nog weinig ruimte was voor oproer. Kasteel in Ierland was het laatste burgerlijke boekenweekgeschenk voor protest in prent dat in 1971 verscheen en veel beter aansluit bij de tijdgeest.
Het verhaal komt eigenlijk pas na zo’n 100 pagina’s op gang en is in de eerste 50 ronduit truttig. Het verhaal is een soort melancholische klucht vol 19e-eeuws aandoende humor. De grote lijn van het verhaal sluit echter aan bij het werk van Willem Elsschot, zoals zijn Lijmen/Het been en dan vooral de tweede titel. Dit verhaal krijgt echter pas diepgang wanneer de wijze waarop de relatie tussen Hilda en Franz is ontstaan wordt ontsluierd.
Jan Gerhard Toonder (ja, de broer van) kan met taal overweg, al is dat in wat archaïsche barokke zinnen. Zijn verhaal heeft een erg lange aanloop nodig, maar achteraf ben ik blij dat ik heb doorgezet en is het een goed geconstrueerd verhaal dat helaas links en rechts het tempo en de scherpte van de grote Elsschot mist.