Il principe (De heerser) is een interessant boek en de uitgave in de Perpetua-reeks van Athenaeum, Polak en Van Gennep is een heel toegankelijke. Dat toegankelijke zit hem in eerste instantie in de tekst zelf. Machiavelli schrijft op een heel moderne wijze: weinig opsmuk, korte zinnen, helder en inhoudelijk.
En dat in een tijd dat er ook anders werd geschreven. Je kunt het vergelijken met Bordewijk in de tijd van Slauerhoff: Bordewijk de beknopte, toegankelijke, naast de barokke Slauerhoff. In de 16e eeuw heb je de beknopte, toegankelijke Machiavelli naast de meer barokke (klassieke) Erasmus met o.a. zijn Lof der zotheid.
Il principe leest als een literair managementboek voor de 16e-eeuwse leidinggevende. Wat dat betreft staat dit boek in een langere traditie van instructieboeken voor leiders, die heden ten dage uitgekomen zijn bij prachtwerken als Socratisch coachen voor leidinggevende en hrm.
Maar waar de moderne boeken vaak oude wijn in nieuwe zakken verkopen, weet Machiavelli voor die tijd, met compleet nieuwe wijn aan te komen. Dat zie je echter pas wanneer je de erg goede inleiding van Frans van Dooren bij de tekst hebt gelezen. Vertaling en inleiding zorgen samen voor een zeer interessant boek voor de liefhebber.