Beoordeling: 
Tijdens mijn master heb ik voor het vak “nineteenth century British novel” Great expectations al een keer gelezen. Toen al werd ik gegrepen door de vertelwijze van Charles Dickens. Naast mijn favoriete kerstverhaal, A christmas carol, en op de middelbare school Oliver Twist is dit mijn derde Dickens en ook bij herlezing geniet ik opnieuw.
Het bijzondere van Dickens vind ik dat hij in zijn verhalen je kan vertellen zoals een vader op de bedrand zijn zoon kan voorlezen: hele werelden ontstaan uit die rare tekentjes op papier en je ziet het levendig voor je. En datzelfde gevoel roept Dickens ook bij jou als volwassen schrijver op: hij neemt je mee een wereld in en schetst je die, zonder dat hij te veel moet uitleggedn.
Ook in Great expectations doet hij dat. De wereld van de arme Pip die mooie kansen in de schoot geworpen krijgt, die het allemaal lijkt te overkomen, je leeft vanaf de eerste pagina mee, maar kijkt eveneens met als ‘verstandige’ volwassene mee over de schouder van deze naïeve jonge jongen.
Wat ik Dickens graag vergeef is de toevalligheid in zijn boek. Alles hangt met alles samen. Het hoort bij de tijd waarin het boek van Dickens verschijnt, het hoort bij Dickens, maar het kan je enorm gaan storen. Aan de andere kant is het ook een talent om een prachtig geheel te scheppen, om een samenhangende symfonie te componeren.
Dickens hoort in mijn rijtje favorieten, onder andere met deze.
