Beoordeling: 
Van de trilogie over de Honderdjarige Oorlog, Geef me de ruimte, Triomf van de verschroeide aarde en Het rad van fortuin, is dit laatste deel verreweg het beste. Dat komt allereerst doordat de verschillende personages, die in min of meer gelijke mate een hoofdrol vervullen, en de bijbehorende perspectieven meer afwisseling in het boek brengen. Bovendien zit er ook wat meer afwisseling in het verteltempo: de focus ligt meer op kantelmomenten en minder op de reizen en de pauzemomenten in de oorlog.
Met dit laatste deel heeft Thea Beckman een mooi einde aan de reeks gemaakt, waarin hints naar de voorgaande twee boeken gracieus zijn verweven in het verhaal en het afscheid van Gods Vlindertje, waarmee het eerste boek opende, een logisch, maar waardig karakter kent.
De balans tussen historie, verhaal en beschouwing is ten opzichte van Triomf van de verschroeide aarde, hersteld en ook de al veel vaker genoemde maatschappijvisie van Thea Beckman is genuanceerd verwerkt. Uit het boek spreekt wijsheid: wijsheid in de personages, wijsheid sprekend uit het talent van Beckman en wijsheid als geschiedenisdocente van generaties.
Dit boek is niet alleen voor kinderen, dit boek is voor iedereen. Prachtig, prachtig, prachtig!
