Toen ik 2,5 jaar geleden besloot de hele Bijbel eens te willen lezen, kon ik niet vermoeden dat dit zo’n langdurig en indrukkwekkende beslissing zou zijn. Na het lezen van de eerste bijbelboeken op papier en daarna mijn ontdekking van www.downloadbijbel.nl heb ik vele wandelingen in het weekend naar deze voorleesbijbel geluisterd. Nu ik de laatste boeken uit heb, voel ik een zekere weemoed, voldoening, maar ik heb ook het gevoel dat ik mijn bijbelkennis flink heb verbeterd. Maar voor ik definitief afrond, bespreek ik uiteraard eerst de laatste vier hoofdstukken.
De brief van Jacobus
De brief van Jacobus is een helder geschreven brief die duidelijk gericht is aan het volk. De tegenstelling tussen de rijken, gericht op bezit, en de armen, gericht op eeuwig heil, doet bijna socialistisch aan. Ook wordt de oorsprong van het sacrament van de ziekenzalving mij duidelijk uit deze brief. Het is mooi te zien waarom de traditie die je kent zo is als hij is.
De brieven van Petrus
Petrus’ brieven zijn wat minder fel, wat afwachtender en ook wat vaderlijker van toon, dan de brieven van Paulus. Ook zijn de brieven inhoudelijk een stuk theologischer en minder gericht op praktische zaken of maatschappijinrichting. Interessant en vooral een mooie afwisseling na de vele brieven van Paulus.
De brieven van Johannes
De eerst brief van Johannes is mooi geschreven, de tweede en derde brief zijn minder interessant qua vorm. Inhoudelijk voegen de drie brieven weinig toe aan wat al in de Bijbel staat. Al met al zijn de drie brieven van Johannes voor mij niet zo boeiend.
De brief van Judas
Ook de brief van Judas is behoorlijk nietszeggend. Je vraagt je bij het lezen van zowel Johannes’ als Judas’ brieven af, waarom ooit is besloten deze in de canon op te nemen.
De openbaring van Johannes
Het laatste bijbelboek is dan wel weer interessant. Het lijkt alsof deze openbaring een terechtwijzing van het gedrag van het volk is, in de vorm van een openbaring van God. De beelden die worden opgeroepen zijn mooi en ik herken ook diverse beelden uit mijn jeugd, maar er zit ook veel vaags en mysterieus in het boek waar ik de vinger niet achter kan krijgen. Bovendien valt op dat God, die in het Nieuwe Testament een veel vredelievender voorkomen heeft gekregen, hier weer de bestraffende, vertoornde God van het Oude Testament is geworden.
Wel is het een leerzaam boek, zowel wat betreft veel voorkomende symboliek, zoals de Babylonische hoer, als wat betreft de oorsprong van de visie van enkele christelijke stromingen, zoals de Jehova’s getuigen. De beelden maken bovendien dat ik ook beter begrijp wat de interesse van sommige christelijke groepen met de eindtijd is: als alles wat beschreven is ook echt gaat gebeuren, staat ons veel bijzonders te wachten.
En dat was het dan. Mijn bijbellezing. Er zijn mij een paar zaken duidelijk geworden in het afgelopen 2,5 jaar: de Bijbel is een bijzondere collectie teksten die logischerwijs de inspiratiebron vormen voor velen, ik ben en blijf ‘van mijn geloof gevallen’, maar ik weet ook dat als ik gedwongen zou worden een christelijke stroming te kiezen, zou ik niet meer voor het katholicisme gaan. Wanneer je je namelijk baseert op de Bijbel als uitgangspunt voor je religie, dan is het katholicisme wel erg ver weggeraakt van de basis. Een vrijzinnig-protestante richting maakt dan een veel grotere kans.
Maar ja, als je, ondanks al je bijbellezing, niet gelooft in een God, zoals die in de Bijbel wordt beschreven, dan houdt het snel op met kiezen uit christelijke stromingen. De wortels van mijn wereldvisie liggen bij het humanisme en pantheïsme.
