Beoordeling:
Wanneer je een film gaat kijken zonder dat je weet dat deze is genomineerd voor tientallen prijzen, waaronder de Oscar voor beste film van 2011, dan ga je er lekker onbevangen in. En bij The descendants word je vervolgens overdonderd. Overdonderd door het verhaal, het acteerwerk, de sfeer, de muziek en het verdriet.
Allereerst het verhaal, dat op enkele punten enigszins aan De passievrucht doet denken: de man die je in de eerste scènes van het verhaal ontmoet heeft zoveel op zijn schouders liggen dat je bijna direct sympathie voor hem krijgt. Bovendien is zijn emotionele positie er één die je niemand toewenst.
Die sympathie en de mate waarin je meeleeft wordt echter niet enkel door het verhaal bepaald, maar ook door het briljante acteerwerk van onder andere George Clooney. Hij blijkt niet alleen koffie aan de man te kunnen brengen en vrouwen in vervoering, maar hij zet zeer geloofwaardig Matt King neer. Bovendien zijn de jonge actrices Shailene Woodley en Amara Miller(debuut) zeer goed gecast en spelen ze fantastisch.
De sfeer, die van diep droevig naar soms hilarisch schiet, en die ondersteund wordt door Hawaiiaanse muziek blijft van begin tot eind staan. De spanning die tussen de personages bestaat en de kanteling die plaatsvindt in de omgang, de open plekken in de film die geen invulling behoeven, het past naadloos in elkaar en straalt een sterke eenheid uit.
The descendants is een prachtige film en toen ik las dat hij 45 prijzen heeft gewonnen en nog eens 72 keer genomineerd is geweest, verbaasde mij dat niets. Iedereen zou deze film moeten gaan zien!
