Al verscheidene keren kwam ik op tv langs The green mile gezapt, maar elke keer viel ik er middenin. In de voorjaarsvakantie heb ik deze prachtfilm eindelijk eens kunnen kijken en ik ben er helemaal verrukt over: wat een goede film.
Het verhaal, gebaseerd op een boek van Stephen King, is al fantastisch. Waar het verhaal eerst een realistisch verhaal lijkt te zijn, wordt dit langzamerhand een bijna magisch realistisch te noemen verhaal. Elke scène in deze film raak: het verhaal wordt mooi opgebouwd en de spanning zakt op geen enkel moment gedurende drie uur(!) in.
De personages, briljant gespeeld door een topcast, boeien vanaf het eerste moment en je voelt je direct verbonden met hun emoties en karakter: Coffey wekt medelijden op, aan Percey heb je vanaf moment een hekel en Del adoreert.
De filmografie en muziek ten slotte completeren de pracht van deze film: de omgevingen, decors, rekwisieten, manier van filmen, alles klopt. De muziek, hoewel deze niet echt opvalt bij het kijken, draagt onmiskenbaar bij aan de sfeer in de film en de kracht van de scènes. Een onmiskenbare topfilm die iedereen moet kijken. Ik ga ‘m in de toekomst zeker nog een keer (en daarna misschien wel nog een keer) kijken!