Beoordeling: 
De diverse dichters van de Vijftigers zijn in de afgelopen 60 jaar (ja, zo lang is het al geleden) elk hun eigen weg gegaan. Sommigen leven helaas niet meer, zoals Simon Vinkenoog (die beschermheer was van Onbederf’lijk Vers), maar Remco Campert gaat maar door. Met Dichter verschijnt er een mooie verzameling van zijn poëtische werk. Camperts poëtische werk vind ik niet allemaal even briljant, maar er staan in deze verzameling echte pareltjes. Zo is Ode aan mijn jas een fantastisch staaltje Campert-poëzie. Ook het bij ons op school al jaren veelgebruikte Een vergeefs gedicht staat erin en dat blijft mooi (ook na het lezen van vele niet altijd volledige of kloppende analyses van dit gedicht).
Campert gebruikt de taal in zijn gedichten afgewogen en geen woord lijkt zonder overwegingen te zijn neergeschreven. Toch heeft zijn poëzie tegelijkertijd een spontaniteit die heel natuurlijk leest én klinkt. Dat geldt overigens ook voor zijn proza, waaronder Het leven is vurrukkulluk, Liefdes schijnbewegingen en Een liefde in Parijs.
Dichter is een bundel om met enige regelmaat uit je kast (of e-reader) te pakken, in te bladeren en vooral in te lezen.
