Beoordeling: 
Soms heb je een boek in de kast staan, gewoon omdat het bij de Lijsters zat en ga je het alleen lezen omdat je vindt dat je ook eens wat van Thomas Ross gelezen moet hebben. Als scenarioschrijver is Ross volgens mij zeer getalenteerd. Ik vind de tv-serie Wij Alexander in elk geval ontzettend mooi en ook de stukken die ik van Bernhard, schavuit van Oranje heb gezien spraken mij aan. Ross is echter geen literator en De zesde mei bewijst dat.
Er zijn niet veel boeken die ik niet heb uitgelezen. Zo heb ik (schande, schande) Max Havelaar nog nooit uitgekregen en heb ik ook Woede, De stille kracht, en Maak me blij na een derde weggelegd. Want dat is toch wel de eis die ik aan mezelf stel: een boek moet voor minstens een derde uit zijn, wil ik het wegleggen.
Ik was dan ook blij op pagina 100 te zijn aanbeland bij De zesde mei en het boek eindelijk mocht wegleggen, want er was werkelijk geen klap aan. Ross schrijft een fictieve thriller rondom een historische gebeurtenis en om als schrijver over te komen, in plaats van iemand die rondom een film of tv-serie ook een boek wil verkopen, gebruikt hij opvallend veel bijvoeglijke naamwoorden (zoals veel pseudo-literatoren) om interessant en literair over te komen. Daarnaast beschrijft hij uit-en-te-na details om zijn schrijversoog aan ons te tonen. Om de historische gebeurtenis bovendien symbolische vooruitwijzingen te geven, heeft Ross gegevens die in de historische tijd later liggen (zoals de begrafenis van Fortuyn) naar voren gehaald en als voorspelling of wens in de mond van Fortuyn gelegd. Een beetje makkelijk en goedkoop.
Bovendien legt Ross wel ontzettend veel lijntjes uit. Vertellers te over, maar waar hebben ze het eigenlijk over. Je kunt wel in ieders hoofd gaan zitten, zelfs van die van publieke figuren als Wim Kok, maar wat voegt het toe aan je wat dunne verhaal? Bovendien is het verhaal helemaal niet spannend, want iedereen weet wat er zal gaan gebeuren: Fortuyn wordt vermoord door Volkert van der Graaf en dat één van zijn belangrijkste personages in de wereld van de milieuactivisten rondloopt, doet vermoeden dat ze een link met hem zal hebben.
Niet kopen, lenen, huren en vooral niet lezen, deze bundel samengebonden papier (die ik geen boek wens te noemen).
