Sally Nicholls, Als je dit leest bent ik dood

Beoordeling:

Sam is elf en weet dat hij zal doodgaan aan leukemie. Op 4 januari begint hij op advies van zijn lerares aan een boek waarin hij de laatste maanden van zijn leven beschrijft. Sam houdt erg van lijstjes; in zijn boek houdt hij lijstjes met feiten en wensen bij. Ook stelt hij daarin vragen waar niemand ooit antwoord op geeft, zoals: Hoe weet je dat je dood bent? Doet doodgaan pijn? Sam gaat op onderzoek uit om de antwoorden te vinden. In het ziekenhuis raakt Sam bevriend met zijn ‘ervaren’ en relativerende lotgenoot Felix, die hem helpt zijn wensenlijst te realiseren. Zo helpt Felix hem bij de dingen die een tiener gedaan moet hebben: kersenbrandewijn drinken, sigaretten roken en zoenen met een vriendin (Felix’ nichtje). Maar het plezier is eindig, want algauw overlijdt Felix. Sams wensen zijn nog niet allemaal verwezenlijkt…*

Nadat ik een recensie over dit boek las in de Lemniscaatkrant heb ik het direct gekocht en niets in deze recensie was gelogen: wat een mooi boek. Nicholls weet zo te schrijven dat het lijkt alsof je echt het boek van een 11-jarige leukemiepatiënt leest. De pijnlijke spagaat tussen nog genieten en verdriet, de reactie van de ouders van Sam op zijn situatie vanuit Sams perspectief: het toont een hele wereld van onuitgesproken gevoelens. Dat wat niet op papier staat is nog treuriger dan dat wat wel te lezen is. Het verhaal, de schrijfstijl, opbouw en afwisseling van lopende tekst, afbeeldingen en notities van Sam vormen een mooie balans en zij maken dit tot een boek dat ieder kind, maar ook iedere volwassene zou moeten lezen!

*Bron: flaptekst Als je dit leest ben ik dood