Beoordeling: 
Gistrode is een ogenschijnlijk idyllisch dorp. De Gistrodenaren hebben echter ook hun problemen. Seksuele frustraties kenmerken bijna alle oorspronkelijke inwoners, die bovendien hun omgeving bedreigd zien worden door inwijkelingen en immigranten. Een moord in deze hechte gemeenschap vormt het resultaat van de frustraties.
Ergens in 2003 kocht ik De biechtspiegel bij De Slegte in Nijmegen als ramsjboek. De voorkant en de flaptekst spraken me aan. In 2004 las ik het boek op vakantie in Scheveningen en het boek is me sindsdien bijgebleven, ondanks dat ik het niet zo’n briljant boek vond. De cynische en duistere schets die van het dorp Gistenrode wordt gegeven en het verhaal dat niet verteld wordt, maar er toch is, maken het een bijzonder boek. De wat barokke, maar wel mooie poëtische taal laten het boek lezen als een episch prozagedicht.
Toch leest een boek met barokke zinnen en zonder echt verhaal na verloop van tijd wel erg moeilijk. Het boek zal je bijblijven, als je doorbijt en Plouvier kan zeker schrijven, maar het boek lag niet helemaal voor niets bij De Slegte in het schap.
Leuk, zo’n late reactie op het boek. Er is ook een theatermonoloog ‘De Biechtspiegel’, die was hier in Vlaanderen erg succesvol en werd ook in Zeeland gespeeld. In 2003 ook meen ik. De monoloog was er zelfs eerst. De roman zou eigenlijk een voorwoord worden, een situatieschets. Het werd dus een heel boek. Op 26 januari komt er wat nieuws, een verhalenbundel, ‘Genezijde’.
Hartelijke groet,
Bart
Beste Bart,
Leuk dat een schrijver reageert op een van mijn recensies. Ik houd ‘Genezijde’ in de gaten, al is de stapel nog-te-lezen-boeken op mijn nachtkastje aanzienlijk.
Wim