De Bijbel (3)

Na mijn vorige berichten over de Bijbel, volgt er nu een wat minder enthousiast bericht. Uiteraard doet ook het boek 2 Samuel (net zoals 1 Samuel) erg denken aan de teksten over grote koningen en past het in dezelfde traditie. Wat verder opvalt aan 2 Samuel is de hoeveelheid bloed die er van de pagina’s spat. Hoeveel doden zouden er in totaal vallen in dat boek?

De daaropvolgende boeken zijn allemaal niet leuk om te lezen. De reden is eenvoudig: het zijn non-fictieachtige boeken die sterk doen denken aan een politiek geschiedenisboek of een politieke biografie en minder aan een ‘leesverhaal’. In 1Koningen was de figuur van Elia en de verhalen rondom deze profeet wel boeiend. Zijn relatie met de koning van Israël doet denken aan de relatie tussen bijvoorbeeld Merlijn en Arthur (hoewel er tussen Elia en Achab een grotere spanning was dan tussen Merlijn en Arthur).

2 Koningen was leesbaarder dan 1 Koningen. Ook hier weer doden bij bosjes, maar dat kon  het leesgenot, dat tot een dieptepunt aan het zakken was, niet keren. Bij 1 Kronieken ben ik gestopt met het lezen van de droge opsommingen van elkaar opvolgende koningen en aan 2 Kronieken ben ik niet eens meer begonnen. Ik wilde graag de hele Bijbel lezen, maar van dit deel heb ik een duidelijke indruk en wil ik mezelf gemotiveerd houden, dan moet ik nu eerst maar eens verder met Ezra en Nehemia. Wellicht keer ik later nog een keer terug bij de Kronieken.