Zaterdag 31 januari 1953: het historische begin van een wonderbaarlijk verhaal, de vooravond van de Watersnoodramp. Lidy neemt een kleine verplichting over van haar zuster Armanda en reist daarvoor naar Zierikzee. In een verbluffende samenloop van uitzonderlijke meteorologische omstandigheden zal Armanda het hele leven van Lidy overnemen.
Zo ontvouwen zich twee levens: een dat zich afspeelt in 36 uur, een ander dat 75 jaar beslaat*
Wat een saai boek. Gedurende vele pagina’s gebeurt en weinig tot niets. En een goede reden om verder te willen lezen geeft de schrijfster de lezer niet. Geen stip op de horizon, geen interessante personages waarover je meer móét weten, geen spanning in welke zin dan ook. Margriet de Moor is een goede schrijfster, maar niet voor mij!
*Bron: Flaptekst De verdronkene