De Amerikaans Norman Corinth gaat voor een tandartsencongres terug naar de dan Oost – Duitse stad Dresden. Het is geen willekeurige Amerikaan in een willekeurige stad: ze hebben iets met elkaar te maken, de stad en deze man. Corinth heeft in zijn bommenwerper Dresden vernietigd en vernietigde daarmee zichzelf. Hij ontmoet een Duitse vrouw met wie hij een kortstondige verhouding heeft. Opnieuw verovert hij, en verlaat hij.*
Hoewel ik eerder boeken van Harry Mulisch heb gelezen (o.a. Twee vrouwen, Het zwarte licht) en Het stenen bruidsbed als één van de hoogtepunten uit Mulisch’ oeuvre wordt beschouwd, is dit boek me toch wel tegengevallen. Het is een zeer moeilijk boek waar je maar traag doorheen komt. In de loop van het boek, wordt het verhaal wat concreter en wordt duidelijker wat er gebeurt, maar veel wordt overgelaten aan suggestie en eigen interpretatie. Het taalgebruik is wollig, filosofisch en wat archaïsch. Maar toch, na lezing van dit boek zie ik ook wel wat mensen in dit boek zien. Je moet het (zoals veel ‘grote’ literatuur) lezen als interessant literair document, niet als boek om eens lekker mee bij de open haard te kruipen.
*Bron: Bol.com