Yvonne, Marcus en Benito worden van het ene tehuis naar het andere gesleept. De ‘vaders’ en ‘moeders’ daar doen wat ze kunnen en de groepsleiders ook. Soms is het best een gezellige boel in zo’n tehuis… maar toch! En gelukkig is daar ook nog oma. Maar op een dag besluiten ze hun vader en moeder te gaan opsporen. Eerst vinden ze hun moeder. Nu hun vader nog…*
Wij zijn wegwerpkinderen is een leuk verhaal, dat ik mij nog goed kan herinneren van toen ik het in de eerste klas van de middelbare school heb gelezen. Langzaam ontvouwde het verhaal zich voor mijn ogen en leverde het me diverse déjà vu’s op. Beckmans maatschappijkritiek, moderne gedachtes en licht moraliserende toon, waar ik het al eerder over had, passen in dit boek wel goed, waardoor het niet storend is en voor een lezer zelfs wat kan toevoegen aan het boek. Wel blijft de schrijfstijl in Beckmans boeken ondergeschikt aan het (spannende) verhaal, wat haar een typische Lemniscaatschrijfster maakt. Daarom uiteindelijk vier sterren.
*Bron: Bol.com